علم حضوری در جسم و امور جسمانی در حکمت متعالیه

هدف از نگارش رساله حاضر این است که نشان دهد، عالمیت و معلومیت در جسم تحقق دارد یا خیر، صدرالمتألهین فیلسوفی است که در مکتب فلسفی خود نظریات دو گانه ای درباره عالمیت جسم و امور جسمانی بیان کرده است. او در جاهایی جسم را فاقد علم می داند که نه متعلق علم واقع می شود و نه خود، عالم است و در مواضعی خلاف این را می گوید؛ و معتقد است از آنجا که علم با وجود مساوق است هر موجودی از جمله جسم نیز بهره ای از علم حضوری دارد . در این رساله در فصل اول، ابتدا تعریفی از امور جسمانی و علم و انواع آنها بیان می شود و سپس در فصل دوم ، نظریه نفی علم حضوری در امور جسمانی مورد بررسی قرار گرفته و در فصل سوم، اثبات علم حضوری در امور جسمانی با براهین آن آورده می شود، همچنین اثبات اینکه علم واقعی همان علم حضوری است و نیز ویژگی های علم ، مساوقت علم و وجود ، تشکیک در معنی علم و وجود ، ادله و براهین صدرا بر عالمیت و معلومیت جسم و امور جسمانی مطرح شده است و در فصل چهارم ، جمع بندی مطالبی است که برای رفع اختلاف میان دو نظریه بالا یا اتخاذ یکی از آن دو رویکرد مطرح می شود و نتیجه گرفته می شود که اگر اصول حکمت متعالیه مورد دقت قرار گیرد، هم خوانی اقوال صدرالمتألهین آشکار می شود. بدین ترتیب، در نگارش این پژوهش بررسی مساله عالمیت جسم در افکار ملاصدرا و توضیح و بسط آن محور اساسی است.